Natuurparken

Biokovo is een berg gelegen langs een deel van de Dalmatische kust. Richting de noord-westelijke top Dupci (288 m) deelt het Dinarigebergte van Omiš; richting het zuid-oosten de steile bergachtige kalkwand die zich voortzet tot aan Baćina, resp. tot het einde rond de monding van de Neretva (36 km lang, 9,5 km breed).

Biokovo daalt af richting zee met erg steile en enorme kalkachtige stenen. waaronder zich een smalle en groene zeegordel bevinden. Belangrijke bergtoppen zijn: Sv. Ilija (1640 m), Šibenik (1314 m), Štropac (1145 m), Vršac (1411 m), Sinjal (1333 m).

Langs kalkachtige steile hellingen lopen maar een aantal paden waarover mens en dier kunnen lopen. Enkele bossen, arme Karstdalen en kale graasweiden vormden de arme economische inkomsten van Biokovo.

Kopački rit (Kopački tršćak) is het natuurpark niet ver gelegen van de monding van de Drava direct langs de grens van één van de belangrijkste, grootste en het meest aantrekkelijke, bewaard gebleven originele moeras in Eurpa. Het bestaat uit een groot aantal uitlopers, plassen en meren langs de rivier Donau.

De nabijheid van de grote stad Osijek en zijn omgeving en de goede verkeersverbindingen (wegen, spoorwegen, vliegveld, haven) verzekeren van een groot bezoekersaantal.

De »ongerepte« natuurschoonheid, de waterrijkdom, de planten- en dierenwereld naast excursies en toeristen trekt het park ook vele experts en wetenschappers uit geheel Europa aan.

Een deel van Kopački rit is een afgeschermd gebied dat onder strenge bescherming staat en dient als een speciaal dierenreservaat.

Papuk is een gebergte in Slavonië, op het noordelijke en noordwestelijke rand Požeške kotline (vlakke deel) in Slavonië; de hoogste bergtop van Papuk (954 m).

Dit gebied kent vele waterlopen (Čađavica, Karašica, Pakra). Bebost (eik, beuk). Op de zuidelijke hellingen bevinden zich wijnbergen aan de top. Perivojem (725 m) loopt de weg Čačinci-Velika-Požega.

Dankzij Josip Janković werd in de eerste helft van de XIXde eeuw het middelste deel van Papuka verbouwd, maar vooral Jankovac. Er werd een bergbeklimmersvereniging opgericht, de eerste in 1895 in Jankovac (één van de oudste in Kroatië) en in 1932 in Daruvar en andere plaatsen. Hiermee begint de georganiseerde bergbeklimingen van de grootste bergen van Slavonië de Papuk.

Met de bouw van berghuizen en aanvullende inhoud, als ook gemarkeerde wegen op de Papuk wordt het een steeds begeerder doel van excursiegangers en bergbeklimmers.

Učka is een berg gelegen in het oostelijke deel van Istrië; strekt zich uit over een lengte van 20 km van top Poklon (waarover de weg Rijeka-Pazin loopt) tot aan de baai van Plomin. Ziet eruit als een uitstekende klif, de bergtoppen die richting het zuiden minderen zich: Plas (1285 m), hoogste bergtop Vojak (1401 m), Suhi vrh (1333 m), Brgud (907 m), Kremenjak (827 m) en Sisol (835 m). Ontelbare bronnen aan beide zijden van de hellingen, waarvan enkele dienst doen als waterlvoorziening, uit enkele gevormde rivierlopen, erg sterk in het winterse gedeelte van het jaar (Banina, Medveja).

Op de hellingen liggen enkele cayon-dalen (Vela draga), en heeft vele andere Krasvormen (diepe dalen, grotten).

Učka is een bekende klimatische barriere die de luchtmassa dwingt op te stijgen waardoor grote hoeveelheden regen valt. Zijn weelderige plantendak verschilt enorm met alle andere kustgebergten.

Alhoewel na Velebit, de grootste berg van Kroatië in twee nationaalparken - Paklenica en Sjeverni Velebit, liggen in de overige bergdelen bevinden zich nog een grote aantal aan natuurlijke bezonderheden in de reeks van de belangrijkste die Kroatië kent. Daarom is de ca. 150 km lange berg Velebit tezamen met de beide nationaalparken en de reeks aan andere kleine speciaal beschermde gebieden beschermd als nationaalpark, als wereldreservaat biosfeer UNESCO.

Met wel 2.000 km² oppervlakte is het natuurpark Velebit verreweg het grootste in Kroatië, groter dan alle overige beschermde gebieden tesamen.

Vransko jezero, een meer en bevindt zich in Ravnim kotarima, ten noordoosten van Pakoštane; 30,1 km² (lang 13,6 km, breed tot 2,2 km, diep tot 3,9 m).

Het water, dat verkregen wordt uit de beek Skorobic en uit meerdere bronnen, en verlaat in de grond en een kustmatig kanaal Prosika (850 m) in de baai van Pirovac.

Langs de noordoostelijke beboste kust van het meer steigen de hoogste bergtoppen van Ravnih kotara op (Štandarac, 305 m), vanwaar u een mooi uitzicht heeft op de achterland en oevergordel. Het meer is rijk aan vis (šarani, cipli, jegulje e.d.).

Een oppervlakte van 30 ha beschermd als een speciaal ornitologisch reservaat. De ingang tot het meer is het eenvoudigst vanaf de kustweg bij Pakoštana (400 m) of bij Prosike te bereiken.

Žumberak is het heuvelachtige gebied (ca 300 km²) zuidelijke deel van Žumberak gebergte. De naam heeft het te danken aan de oude stad Žumberak (afgebrand in 1793.; de overblijfsen liggen boven het gelijknamige dorp). Er bovenuit steekt het Krasgebied (diepe dalen, grotten, onderaardse rivier) met beuk- en kastanjebossen. De economie is ontstaan door de landbouw, druiventeelt en veeteelt.

De dorpen liggen verdeeld, waarvan de meeste liggen langs de hoofdwegen (Budinjak, Stojdraga, Gornja Vas, Oštrc, Sošice e.d.) Het grootste aantal woongebieden liggen 400 m boven de zeespiegel. Het gebied was al bewoond in de prehistorie (Budinjak, woongebieden en resten van oude steden uit de oude ijzeren tijdperk, Kalje) en in de Romeinse tijd (Gornja Vas).

Met een oppervlakte van 630.5 km² is Natuurpark Dinara het op een na grootste van Kroatië. Het park omvat de bergen Dinara, Troglav en Kamešnica, de velden met karstgesteente langs de rivier de Cetina - Hrvatačko, Paško en Vrličko en de bron en bovenloop van de rivier de Cetina.

De grenzen van het park strekken zich uit naar het noordwesten en zuidoosten en reiken tot enerzijds de staatsgrens met Bosnië en Herzegovina en anderzijds het Peručko meer en de rivier de Cetina. Interessant is dat de top van de berg Dinara - Sinjal ook de hoogste top van Kroatië is (1831 m).

Dit gebied wordt gekenmerkt door reliëf van karstgesteente met talrijke boven- en ondergrondse vormen en hydrogeologische kenmerken. Naast de rijke fauna is hier maar liefst een vijfde van alle soorten van de Kroatische flora te vinden.

Het Natuurpark Dinara werd in 2021 uitgeroepen tot beschermd gebied en werd het twaalfde natuurpark in Kroatië. Na de afkondiging is het aandeel beschermd gebied in de Republiek Kroatië gestegen tot 8,8% en indien de gebieden van het ecologische netwerk Natura 2000 daaraan worden toegevoegd, is het aandeel toegenomen tot 39% van het vasteland van de Republiek Kroatië.

Lastovo eilanden bestaat uit 44 eilanden en eilandjes, waarvan het grootste eiland Lastovo is en het langste Su­šac heet. De totale oppervlakte bedraag 195 km².

Het vasteland van deze eilandengroep heeft een rijke plant- en dierenwerle d, de onderwaterwereld behoort tot één van de rijkste en grote verscheidenheid van de Kroatische Adria.

Het gehele gebied is rijk op cultureel en geschiedkundig gebied, vooral de traditionele architectuur alsook vele archeologische opgravingen op het vasteland en in de zee rondom de eilanden.

Lonjsko polje is een deel van de ondergelopen vallei tussen de Sava en Moslavačke gore, deels gelegen langs de rivier Lonja; overloopzwembad voor het water van de Sava. Het natuurpark heeft een oppervlakte van 506,50 km².

Het staat bekend om een grote en rijke plant- en dierenwereld, interessant is ook de architectuur van de houten huizen langs de Sava, die vanwege hun schoonheid, goed bewaard gebleven zijn en waarvan een groot aantal een echt monument van bouwerfenis vormen.

Speciaal afgezette gebieden binnen in het natuurpark (het ornitologisch reservaat Rakita en Dražiblato) dat onder een nog strenger beschermingsregime vallen.

Moerasweilanden, bossen met essen, wilgen en populieren van dit reservaat zijn de belangrijke broedplaatsen van eenden, terwijl in de ondergelopen eikenbossen, weilanden en graasweilanden van Lonjsko polje europeesche dieren elkaar tegenkomen (de arend «štekavac» en de slangarend, de grijze en witte reiger, de zwarte ooievaar e.d.).

meer...

Medvednica (Zagrebačka gebergte) is een gebergte in de nabijheid van het noordelijke deel van Zagreb; de hoogste bergtop Sljeme (1032 m). Strekt zich uit in zuidwestelijk-noordoostelijk richting over een lengte van 42 km; oppervlakte ca. 240 km². Gebouwd van groene stenenlaag. De lagere gebieden zijn bedekt met mesoliet en terciar lagen. In het zuidwestelijke deel ligt de grot Veternica. Bebost met (eiken, lužnjak-eiken en kitnjak-eiken, beuken, dennen). In het middelste deel loopt de weg Zagreb-Stubičke Toplice en in het oosten de weg Kašina-Laz-Marija Bistrica.

Bewoond werd het al sinds de oertijd (Veternica), en in de geschiedkundige dokumentatie wordt het voord de eerste keer genoemd in 1209 als Mons Ursi (Latijns beerberg).

Het toerisme van Medvednica kent een lange geschiedenis. Hier werd in 1870 het eerste bergobjekt in Kroatië opgericht – een kleine houten piramide.

Telašćica is een ruime baai gelegen aan het einde van het zuidelijke deel van Dugi otok; lang ca. 10 km, breed 160-1800 m, en telt een aantal verbreedingen met zand en gruisbodem; in het middelste deel 12 m diep en het buitenste tot 60 m.

Langs de oostelijke oever bevinden zich de baaien Cuška, Dumboka, Ošcenica, Gozdenjak, Rakvić, Kraševica en Mangrovica, en in het westen Strižna, Tripuljak, Mir, Jaz en Pasjak. In de westelijke verbreeding liggen de eilandjes Donji en Gornji školj, in het middelste ligt het eilandje Farfarikulac, en in het oostelijke – dat loopt tot het eiland Velika Aba en Katina – de kliffen Gozdenjak, Galijola en het eilandje Korotan.

De noordoostelijke oever van Telašćice is voornamelijk kaal, de zuidwestelijk kant heeft dennenbossen, olijf- en vijgenbomen; verder van de kust gelegen vindt men macchia en deels bossen.